วันอาทิตย์ที่ 23 กรกฎาคม

 

　　　เมื่อคืน สายฝนตกกระหน่ำต่อเนื่องถึงรุ่งสาง แต่สงบลงก่อนออกเดินทาง ผมสูดอากาศสดชื่นปลอดโปร่งยามเช้าเต็มปอดก่อนออกจากบ้าน เจ้าหมาเดินนำทางคล้ายช่วยคุ้มกันผมกับริว ฝนเมื่อคืนชวนให้รู้สึกว่าลำน้ำหมันไหลเชี่ยวขึ้นเล็กน้อย พวกเราลอยดอกลั่นทมลงน้ำจากริมตลิ่ง มองตามดอกไม้ที่ไหลเร็วออกไปไกลตามกระแสน้ำ เดินผ่านสะพานนาคพลางใคร่ครวญถึงแต่ละวันระหว่างอาศัยอยู่ที่นี่

　　　ผมเจอผีเสื้อมากมายในด่านซ้าย วันนี้เลยอยากเล่าเรื่องผีเสื้อให้คุณฟังเป็นพิเศษ เมื่อผีเสื้อเปลี่ยนแปลงรูปร่างจากหนอนเป็นดักแด้ ร่างกายของหนอนจะสลายไปเกือบทั้งหมด ก่อเกิดเป็นอวัยวะใหม่ทั้งปีกและขา กลายร่างเป็นผีเสื้อบินสู่ท้องฟ้า ท่ามกลางของเหลวภายในกาย ความทรงจำสมัยเป็นหนอนยังคงหลงเหลืออยู่บ้างไหมนะ แล้วตอนที่เจ้าผีเสื้อลอกคราบดักแด้ถลาสู่โลกภายนอก คงจะทึกทักว่าตัวเองเป็นผีเสื้อมาแต่แรก จำไม่ได้หรอกมั้งว่าแท้จริงแล้วเคยเป็นสิ่งใดมาก่อน แต่ผมรู้ดี คุณเคยเป็นหนอนผีเสื้อแทะเล็มใบไม้

　　　ผมคงยังเป็นหนอนผีเสื้อ หากคนอย่างผมสามารถกลายเป็นผีเสื้อได้สักวันหนึ่ง แม้ว่าช่วงเวลาในแต่ละวัน ณ ที่แห่งนี้จะหลอมละลายหายไป ผมก็ยังคงบินว่อนอยู่บนท้องฟ้าสักแห่ง คุณจะได้เจอผม แต่ก่อนจะถึงเวลานั้น ผมคงได้เฝ้ามองดูคุณจากบนฟ้าเป็นแน่

　　　ผมก้าวเดินออกไปลำพังเบื้องหน้าทุ่งนาเขียวขจี ผีเสื้อบินอ้อยอิ่งเหนือผืนนาที่พระอาทิตย์ทอแสง